![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3wbSj3_Qhyt2CWCr6V1EZi6mmRH8H7Q6PN0cishuIoULjFCMVXLDgQRUhs5GBOX5PvhKvMVfG55S6JP0rE7qsUw522hyJWWVF1tV9dVm6Z0ibdJ73ToXuKWedoYkiXE6R0FKHkQVFNdE/s280/p%25C3%25A1jaros.jpg)
Paisaxes
Per esas galerías, pelas que se pasea
-impúdica y desnuda- l’alcordanza,
m’acompaña
la porfiada solombra nas pareas
y quiciabis un rostro pacetible y anónimu
que quiero imaxinar tres las ventanas.
Y esti rencor inciertu
qu’aspiro col humu del cigarru.
***
Los cables de la lluz: papel pautáu
nun cielu de metal.
Dos gurriones apúrren-y
a esti pentagrama
dos menudos silencios de corchea.
Concha Quintana es una poeta asturiana cuyos versos me enamoraron hace muchos años. No son fáciles de encontrar: nunca ha querido recogerlos en un libro, por lo que la mayor parte permanecen inéditos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario